Της Καλυψούς Κ. Θεοχαρίδου*
Από διαδικαστικής απόψεως και μελετητικής επίσης, ίσως το θέμα είναι λίγο ανιαρό αλλά χρησιμοποιείται αρκετά συχνά στις Διαδικασίες. Τι γίνεται λοιπόν στην περίπτωση που αίτημα των εφεσειόντων/Αιτητών είναι η παράταση του χρόνου καταχώρισης του περιγράμματος αγόρευσης αυτών κατά 25 ημέρες δυνάμει πρόνοιας των περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Κανονισμών , η οποία πρόνοια είναι σύμφωνη με τον Καν. 12 , ο οποίος έχει ως ακολούθως:«Η προθεσμία για την υποβολή περιγραμμάτων αγορεύσεων μπορεί να παραταθεί από το Εφετείο, εφόσον κρίνεται ότι το επιβάλλει το συμφέρον της δικαιοσύνης.»
Σε αυτή την βάση, το Ανώτατο μας Δικαστήριο βρέθηκε και πάλιν αντιμέτωπο, με το πιο πάνω ζήτημα και απεφάνθη σχετικώς και δη θετικώς, δίδοντας την απάντησή του σε συνάρτηση με την σταθερή, διαχρονικώς, νομολογία. Τούτης καταγραφείσας και δοθείσας, το Ανώτατο είπε πως <η έγκριση ή μη αιτημάτων της εξεταζόμενης φύσεως εμπίπτει στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου, το οποίο αποφαίνεται συναφώς με γνώμονα το συμφέρον της δικαιοσύνης>.
Σχετική με την πιο πάνω Αναφορά είναι και το απόσπασμα που ακολουθεί και εμπερικλείει τα κάτωθι σοφά: «Το συμφέρον της δικαιοσύνης αποτελεί το γνώμονα για την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του δικαστηρίου να εγκρίνει την παράταση των προθεσμιών που τίθενται είτε από τους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας είτε από διαταγή του δικαστηρίου για τη λήψη διαδικαστικών μέτρων. Στην αποτίμηση των συμφερόντων της δικαιοσύνης, προέχει η διασφάλιση δικαίας δίκης, η οποία συναρτάται τόσο με το δικαίωμα εκατέρου των διαδίκων να ακουστεί στην υπόθεσή του, όσο και με τη διεκπεραίωση της δίκης μέσα σε εύλογο χρόνο. Οι Θεσμοί έχουν ως κύριο αντικείμενο την καθιέρωση του θεσμικού πλαισίου για τη διασφάλιση δικαίας δίκης. Κάθε απόκλιση από αυτούς πρέπει να δικαιολογείται. γίνεται δεκτή, εφόσον δεν αντιστρατεύεται τα θέσμια της δικαίας δίκης, ως η περίπτωση της ηθελημένης αδιαφορίας για την τήρησή τους.
Τα συμφέροντα του αντιδίκου, του διαδίκου που εξαιτείται την παράταση, λαμβάνονται υπόψη, όλως ιδιαίτερα, ο πιθανός επηρεασμός των ουσιαστικών, καθώς και των δικονομικών του δικαιωμάτων. Η τήρηση των διαδικαστικών κανόνων δεν αποτελεί αυτοσκοπό αλλά το μέσο για την επίτευξη δικαίας δίκης. Εφόσον παρέκκλιση από τα θέσμια δεν αναιρεί το σκοπό, αυτή αντιμετωπίζεται θετικά.
Αντιμετωπίζεται αρνητικά, όταν αντιστρατεύεται τη διασφάλιση δικαίας δίκης, που εξυπακούει και την προστασία των δικαιωμάτων του αντιδίκου».
Και με γνώμονα αυτά, το Ανώτατο Δικαστήριο ενέκρινε την Αίτηση για παράταση του χρόνου καταχώρησης των περιγραμμάτων.
*Δικηγόρος – Νομική Σύμβουλος