Μαζική ήταν η εκδήλωση διαμαρτυρίας που πραγματοποιήθηκε έξω από τη Νομική Υπηρεσία για την υπόθεση Θανάση Νικολάου. Η χαροκαμένη μάνα που αγωνίζεται χρόνια για δικαίωση απηύθυνε έκκληση σε όσους γνωρίζουν πληροφορίες για την υπόθεση του θανάτου του γιου της, να μιλήσουν στην ίδια για να βοηθηθεί η διαλεύκανση της υπόθεσης και να καταδικαστούν οι υπεύθυνοι.
Ανήμερα της επετείου της ημέρας κατάταξης του Θανάση στην Εθνική Φρουρά, στις 12 Ιουλίου 2005, στην εκδήλωση διαμαρτυρίας, την οποία κάλεσε η Παγκύπρια Επιτροπή Μητέρων Συγγενών Εθνοφρουρών, και στήριξαν η ΠΟΓΟ, η ΓΟΔΗΚ, η Γυναικεία Οργάνωση της ΕΔΕΚ και οι γυναίκες της ΔΗΠΑ, παρευρέθηκε πλήθος κόσμου, κρατώντας πανό με συνθήματα όπως: «Ο Θανάσης είναι και δικό μας παιδί», «Όχι στη συγκάλυψη, όχι στη Διαφθορά», «Είμαι κι εγώ κ. Αντριάνα Νικολάου», «Ένας φόνος, πολλοί δολοφόνοι». Στο τέλος της εκδήλωσης, ο κόσμος τραγούδησε το τραγούδι «Της Δικαιοσύνης Ήλιε Νοητέ».
Η κ. Νικολάου είπε ότι «δικαίωση σημαίνει αποκάλυψη και τιμωρία των δολοφόνων και όλων των εμπλεκόμενων που συγκάλυψαν την άγρια δολοφονία του Θανάση».
Αναφερόμενη στη θητεία του Θανάση, η μητέρα του είπε ότι ο αυτός έβλεπε στη μονάδα του διακίνηση και χρήση ναρκωτικών, ενώ δεχόταν bullying και τους φοβόταν, αφού τον απειλούσαν. Είπε ότι τις τελευταίες μέρες πριν τη δολοφονία του παρακάλεσε τη μητέρα του να κάνει κάτι για να μετακινηθεί από τη μονάδα.
«Δεν πρόλαβα όμως. Τον παρότρυνα να κάνει παράπονο στον διοικητή, μα αρνήθηκε να το πράξει, διότι φοβόταν τα αντίποινα. Του είπα ότι θα πήγαινα εγώ να του μιλήσω και αναστατωμένος μου απάντησε «Don’t dare, mum-Μην τολμήσεις, θέλεις να μου κάνουν κακό; Αν πας και του μιλήσεις θα με κόψουν έξω από το στρατόπεδο και θα με κάνουν άχρηστο». Και φοβήθηκα πολύ με αυτά που άκουσα και δεν πήγα», είπε.
Σημείωσε ότι ήταν υπόψη των υπεύθυνων του στρατού όσα βίωνε στη μονάδα του ο Θανάσης, και παρόλο που τους παραπονέθηκε επανειλημμένα, «δεν έκαναν τίποτε για να τον προστατέψουν».
Στη συγκέντρωση υπήρξαν συγκλονιστικές στιγμές. Κόσμος συγκινήθηκε έκλαιγε, ένιωσε τον Θανάση ως το δικό του παιδί και την κυρία Αντριάνα, τη χαροκαμένη μάνα, την ένιωσε ως μητέρα του.
Ο κόσμος βροντοφώναξε και τραγούδησε ότι ζητά δικαίωση για ένα οφθαλμοφανές έγκλημα που έμεινε στα συρτάρια των αρχών.
