Σε μια προφανή προσπάθεια απαξίωσης των πραγματικών προβλημάτων του τόπου και αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης, εν μέσω ενός επώδυνου μνημονίου, κυβέρνηση του ΑΚΕΛ, αποφάσισε να επέμβει στην ιστορία για κομματικές και ιδεολογικές σκοπιμότητες.
Την καταγγελία έκανε με ανακοίνωσή ο ΔΗΣΥ, με αφορμή την απόφαση του υπουργικού συμβουλίου για αποκατάσταση των αδίκως δολοφονηθέντων την περίοδο 1956-1958.
«H ιστορία δεν γράφεται από Υπουργικά Συμβούλια, ούτε με διοικητικές πράξεις και διαδικασίες. Η ιστορία γράφεται πρώτα με τους αγώνες των λαών και κατόπιν από τους ιστορικούς του μέλλοντος. Και πρέπει να αντανακλά τα πραγματικά γεγονότα και δεδομένα που και εκείνα πρέπει να αποτελούν προϊόν αντικειμενικής, αξιόπιστης και φερέγγυας έρευνας, μακράν πολιτικών και κομματικών κινήτρων. Το Υπουργικό Συμβούλιο, ειδικά αυτό το Υπουργικό Συμβούλιο, ούτε αρμοδιότητα, ούτε εξουσιοδότηση έχει για να γράφει ή και κυρίως να παραγράφει την ιστορία»,
Τα κομματικά κίνητρα της απόφασης, επισημαίνεται στην ανακοίνωση, καταδεικνύει και το γεγονός ότι «το Υπουργικό Συμβούλιο του ΑΚΕΛ κατέληξε στην επιλεκτική αναφορά σε 19 μόνο εκτελεσθέντες, όταν οι εκτελεσθέντες ήταν πολύ περισσότεροι…Σε μια στιγμή που η Κύπρος και ο κυπριακός λαός χρειάζονται να παραμερίσουν ιδεολογικές διαφορές, να ξεπεράσουν μικροκομματικές νοοτροπίες και πολιτικές συγκρούσεις, σε μια στιγμή που οι συνθήκες απαιτούν υπευθυνότητα και συλλογικότητα και ενωμένοι να αντιμετωπίσουμε τις δύσκολες μέρες που έρχονται, η ηγεσία του ΑΚΕΛ, επέλεξε πάλι το δρόμο της κομματικής ιδιοτέλειας και του διχασμού», καταλήγει η ανακοίνωση του ΔΗΣΥ.