Ο Πρόεδρος του Δημοκρατικού κόμματος, Νικόλας Παπαδόπουλος απέστειλε σήμερα στον Υπουργό Οικονομικών Χάρη Γεωργιάδη επιστολή με τους προβληματισμούς του περί του νομοσχεδίου για τις εκποιήσεις.
Διαβάστε αυτούσια την επιστολή:
Προς,
Έντιμο Υπουργό Οικονομικών
Κ. Χάρη Γεωργιάδη,
Υπουργείο Οικονομικών,
Λευκωσία.
Έντιμε κύριε Υπουργέ,
ΑΝΑ: Προβληματισμοί σε σχέση με τον Περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Ακινήτων (τροποποιητικός) Νόμος του 2014
Σας παραθέτουμε πιο κάτω κάποιους από τους βασικού προβληματισμούς του δημοκρατικού κόμματος αναφορικά με το προτεινόμενο νομοσχέδιο για τις εκποιήσεις.
Αναγνωρίζουμε την αναγκαιότητα εκείνοι οι δανειζόμενοι που μπορούν να πληρώσουν να πληρώνουν και να είναι συνεπείς με τις υποχρεώσεις τους και σε αντίθετη περίπτωση οι τράπεζες πρέπει να έχουν τα απαραίτητα εργαλεία για να εισπράξουν το λαβείν τους.
Αναγνωρίσουμε επίσης πως τα τελευταία χρόνια οι καταθέτες των δύο μεγαλύτερων τραπεζών πλήρωσαν τις περισσότερες ζημιές για τις λανθασμένες αποφάσεις της πολιτικής ηγεσίας και τις λανθασμένες πρακτικές των τραπεζών και είναι δίκαιο αυτές οι ζημιές να μετακυλήσουν και αλλού (π.χ. στους δανειζόμενους που μπορούν να πληρώσουν).
Όμως το προτεινόμενο νομοσχέδιο δεν αντιμετωπίζει αυτά τα ζητήματα με ικανοποιητικό και ισορροπημένο τρόπο. Με το προτεινόμενο Νομοσχέδιο η σχέση τράπεζας-δανειζόμενου αλλάζει μονομερώς και δραματικά υπέρ των τραπεζών και εναντίον των δανειζόμενων.
Η εξουσία και η πρωτοβουλία των κινήσεων τοποθετείται ανισομερώς και απόλυτα στα χέρια των τραπεζικών ιδρυμάτων καθώς:
• Οι τράπεζες θα αποφασίζουν κατά την κρίση τους ποια δάνεια θα αναδιαρθρώνονται.
• Οι τράπεζες θα αποφασίζουν κατά την κρίση τους αν θα εφαρμόζουν τον «κώδικα δεοντολογίας» της ΚΤ.
• Οι τράπεζες θα αποφασίσουν κατά την κρίση τους αν θα εκποιήσουν μια υποθήκη, χωρίς θεωρητικά να χρειάζεται να ακολουθήσουν οποιεσδήποτε δικαστικές διαδικασίες.
• Οι τράπεζες θα διατηρήσουν τα ψηλά επιτόκια που περιλάμβαναν το «ρίσκο» των χρονοβόρων εκποιήσεων.
• Οι τράπεζες θα διατηρήσουν το δικαίωμα δίωξης των εγγυητών του πρωτοφειλέτη ακόμη και μετά την εκποίηση
• Δεν θα υπάρχει οποιοδήποτε δίκτυ ασφαλείας που θα προστατεύει τους δανειζόμενους
• Οι νέοι μέτοχοι των τραπεζών (και όχι οι κουρεμένοι καταθέτες) θα αποκομίσουν τεράστια κέρδη επί της επένδυσης τους λόγω της αλλαγής της νομοθεσίας.
Παρατηρήσεις και προβληματισμοί επί του Νομοσχεδίου
1. Ανεξαρτήτως των προθέσεων της Κυβέρνησης και της Βουλής, με τη ψήφιση του νομοσχεδίου οι Τράπεζες θα προχωρήσουν σε μαζικές εκποιήσεις γιατί θα εξαναγκαστούν να το πράξουν λόγω των οδηγιών της Κεντρικής Τράπεζας και των συμφερόντων των μετόχων τους.
2. Οι μαζικές εκποιήσεις είναι αναπόφευκτες, καθώς είναι γενικευμένο και μαζικό το πρόβλημα των μη εξυπηρετούμενων δανείων λόγω της οικονομικής κρίσης και της ύφεσης που βιώνουμε. Ίσως να ήταν διαφορετικά τα πράγματα υπό διαφορετικές συνθήκες, αλλά αυτή ειδικά τη περίοδο οι μαζικές εκποιήσεις θα ακολουθήσουν με μαθηματική ακρίβεια το νομοσχέδιο .
3. Tο πρόβλημα τον μαζικών εκποιήσεων δεν θα λυθεί με την προστασία της κυρίας κατοικίας, για τον απλούστατο λόγο, ότι, όταν μια οικογένεια χάσει την οικογενειακή της επιχείρηση και την ακίνητη περιουσία που παράγει το οικογενειακό της εισόδημα, θα χάσει στη συνέχεια και το σπίτι της. Απλά είναι θέμα χρόνου.
4. Τονίζεται πως με το προτεινόμενο νομοσχέδιο δεν θα επηρεαστούν οι μεγάλες επιχειρήσεις αλλά οι μικρομεσαίες οικογενειακές επιχειρήσεις και τα υποθηκευμένα σπίτια, γιατί κατά κανόνα οι τράπεζες διαθέτουν άλλες πιο αποτελεσματικές εξασφαλίσεις για τις μεγάλες δανειζόμενες επιχειρήσεις (π.χ. κυμαινόμενες επιβαρύνσεις – floating charges) οι οποίες επιτρέπουν στην τράπεζα να λαμβάνει τη διαχείριση της επιχείρησης και να πωλήσει κατά τη διακριτική της ευχέρεια όλα τα περιουσιακά στοιχεία της εταιρείας.
5. Οι αξίες των ακινήτων θα μειωθούν αμέσως με την ψήφιση του νομοσχεδίου καθώς δυνητικά απότομα θα αυξηθεί σημαντικά η προσφορά ακινήτων στην αγορά. Άρα η «επιφυλαχθείσα» εκτιμημένη τιμή θα έχει ήδη επηρεαστεί πριν από την έναρξη της διαδικασίας του πλειστηριασμού. Η εκτιμημένη αξία του 80% θα αφορά την ήδη μειωμένη τιμή λόγω των νέων συνθηκών της αγοράς.
6. Το νομοσχέδιο αλλάζει το καθεστώς δανεισμού μονομερώς υπέρ των τραπεζών και εναντίον των διανεμιζομένων. Η πραγματικότητα είναι ότι οι τράπεζες δάνειζαν με μια συγκεκριμένη πρακτική τα προηγούμενα χρόνια (μια λανθασμένη πρακτική κρίνοντας εκ των υστέρων). Αντί οι τράπεζες να εξετάζουν τα εισοδήματα του δανειζόμενου και την δυνατότητα αποπληρωμής του χρέους βασίζονταν κυρίως στα εξασφαλισμένα ακίνητα και στις εγγυήσεις. Αυτή η πρακτική θα αλλάξει μονομερώς και απότομα με το προτεινόμενο νομοσχέδιο υπέρ των τραπεζών. Οι δανειζόμενοι πέραν του ότι θα κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους δεν θα μπορούν να εξοφλήσουν το χρέος τους, καθώς τα εκποιημένα ακίνητα δεν θα καλύπτουν το χρέος λόγω της κάθετης μείωσης των τιμών των ακινήτων. Επιπλέον θα καταλήξουν να χρωστούν το υπόλοιπο του δανείου μαζί με τους πρωτοφειλέτες και οι υπόλοιποι εγγυητές που κατά κανόνα και βάσει της συνήθους κυπριακής πρακτικής θα είναι τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας του δανειζόμενου.
7. Πέραν της λανθασμένης δανειστικής πρακτικής, τα προηγούμενα χρόνια οι τράπεζες επέβαλλαν ψηλά επιτόκια λόγω αυξημένου «ρίσκου» αφού λάμβαναν υπόψη τις δυσκολίες εκποίησης της υποθήκης στους υπολογισμούς τους. Με το νομοσχέδιο αλλάζει αυτή η ισορροπία μονομερώς υπέρ των τραπεζών, όμως οι δανειζόμενοι τα προηγούμενα χρόνια πλήρωναν για την «προστασία» του υφιστάμενου συστήματος εκποίησης. Ο νόμος αλλάζει το καθεστώς όμως οι τράπεζες θα κρατήσουν τα ψηλά επιτόκια και τις ψηλές δόσεις.
8. Οι μαζικές εκποιήσεις θα έχουν ως αποτέλεσμα τη μετακίνηση πλούτου από την κυπριακή οικονομία και τις κυπριακές οικογένειες προς τους νέους επενδυτές των τραπεζών που θα κερδοσκοπήσουν εις βάρος των κυπρίων δανειζόμενων.
Θα είναι η τρίτη φορά τα τρία τελευταία χρόνια που η πολιτεία με δικές της πολιτικές αποφάσεις θα μεταφέρει πλούτο από την Κυπριακή οικονομία στο εξωτερικό.
Μέχρι σήμερα έφυγαν €8 δις από το Κυπριακό τραπεζικό σύστημα και μεταφέρθηκαν στο Ελληνικό τραπεζικό σύστημα λόγω:
• του κουρέματος των ομολόγων που κόστισε €4.8 δισ. στις κυπριακές τράπεζες,
• λόγω του ξεπουλήματος των Κυπριακών τραπεζικών παραρτημάτων που κόστισε €3.5 δισ. στους κύριους καταθέτες/μετόχους των κυπριακών τραπεζών.
Σημειώνεται ότι με αυτές τις πολιτικές αποφάσεις μεταφέρθηκαν €8 δις στο ελλαδικό τραπεζικό σύστημα ενώ οι κύπριοι καταθέτες κουρεύτηκαν κατά €8 δις.
Ως αποτέλεσμα πολλοί δανειζόμενοι και ιδιαίτερα οι Κυπριακές επιχειρήσεις, βρέθηκαν σε χειρότερη μοίρα λόγω του κουρέματος των καταθέσεων τους. Το νομοσχέδιο αγνοεί παντελώς αυτό το δεδομένο.
9. Οι δεσμεύσεις της Κυβέρνησης για το πλαίσιο αφερεγγυότητας δεν φέρουν ιδιαίτερη βαρύτητα καθώς αυτό το πλαίσιο δεν έχει ακόμη παρουσιαστεί στη λεπτομέρεια του και δεν αναφέρεται πουθενά στο προτεινόμενο νομοσχέδιο. Χωρίς τη ψήφιση οποιωνδήποτε άλλων ασφαλιστικών δικλίδων οι εκποιήσεις της κύριας κατοικία θα ξεκινήσουν σε 3 μήνες μετά τη ψήφιση του νόμου την 1.1.15.
10. Τονίζεται πως με το προτεινόμενο νομοσχέδιο η τράπεζα δεν θα χρειάζεται καν να προσφύγει στο Δικαστήριο για να ξεκινήσει τη διαδικασία του πλειστηριασμού. Θα μπορεί απλά να επικαλεστεί τη συμφωνία εκποίησης. Δεν είναι ξεκάθαρο στο νομοσχέδιο πως ακριβώς θα ανακτάται η κατοχή από τον κάτοχο (δανειζόμενο) μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας πώλησης αφού θεωρητικά σε κανένα στάδιο της διαδικασίας δεν πρέπει να εκδοθεί δικαστικό διάταγμα.
11. Οι Οδηγίες της Κεντρικής Τράπεζας για τα μη-εξυπηρετούμενα δάνεια είναι προβληματικές.
Χιλιάδες δανειζόμενοι συμπολίτες μας, αυτή την περίοδο αντιμετωπίζονται με ένα αυταρχικό και απολυταρχικό τρόπο από τις κυπριακές τράπεζες, λόγω των οδηγιών της Κεντρικής τράπεζας για τα μη-εξυπηρετούμενα δάνεια, οι οποίες επιπρόσθετα λειτουργούν και ως αντικίνητρο για την αναδιάρθρωση των δανείων.
Οι τέσσερεις σε ισχύ σχετικές οδηγίες της Κεντρικής Τράπεζας είναι αντιφατικές, αλληλοσυγκρουόμενες και συγκεχυμένες και λειτουργούν σαν αντικίνητρο για τις αναδιαρθρώσεις. Επιπλέον, αυτές εφαρμόστηκαν μονομερώς και χωρίς διάλογο και χωρίς να έχει αλλάξει η σχετική νομοθεσία, που θα βοηθήσει τις τράπεζες να τις εφαρμόσουν.
Ως αποτέλεσμα, οι οδηγίες της Κεντρικής Τράπεζας έχουν αυξήσει κατακόρυφα τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια και τις κεφαλαιακές ανάγκες των τραπεζών.
Αυτές οι οδηγίες είναι ο βασικός λόγος κατά την άποψη μας, για τον οποίο η Κυβέρνηση και η Κεντρική Τράπεζα πιέζουν για να εφαρμοστούν άμεσα οι διαδικασίες εξπρές για τις εκποιήσεις.
Η πρώτη οδηγία
Η πρώτη οδηγία, η «Περί Ερμηνειών των Μη-Εξυπηρετούμενων Δανείων και πιστωτικών διευκολύνσεων για αναδιαρθρώσεις (Directive on the definitions of non-performing loans and rescheduled credit facilities)» αφορά την κατηγοριοποίηση ενός δανείου ως «μη εξυπηρετούμενο».
Αυτή η οδηγία αυξάνει δραματικά την πιθανότητα αθέτησης από τον δανειολήπτη, ενώ στην πραγματικότητα τα πλείστα δάνεια έχουν εγγυητές και ενυπόθηκες εξασφαλίσεις και η αδυναμία πληρωμής είναι προσωρινή λόγω κρίσης.
Η ίδια οδηγία προνοεί ότι ένα δάνειο παραμένει μη εξυπηρετούμενο ακόμη και αν έχει επιτευχθεί συμφωνία αναδιάρθρωσης και ο δανειζόμενος συμμορφώνεται με αυτήν. Σε κάποιες περιπτώσεις το δάνειο θεωρείται ως «μη εξυπηρετούμενο» ακόμη και για περιόδους που ξεπερνούν την περίοδο αποπληρωμής του χρέους!
Η οδηγία δεν περιλαμβάνει μίνιμουμ όρια για τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια. π.χ. ένας δανειζόμενος μπορεί να διατηρεί ένα χρέος σε μία τράπεζα για ποσό €1.000.000 και να έχει καθυστερήσει την πληρωμή μόνο μίας δόσης ή μιας χρέωσης των €10. Ακόμη και σε μια τέτοια ακραία περίπτωση ολόκληρο το ποσό του €1.000.000 θα πρέπει να θεωρηθεί ως «μη εξυπηρετούμενο»…
Η δεύτερη οδηγία
Η δεύτερη οδηγία, η «Περί Διαχείρισης Καθυστερήσεων (Arrears Management)» αφορά τις αναδιαρθρώσεις και περιλαμβάνει δαιδαλώδεις διαδικασίες που προβλέπουν λήψη νέων στοιχείων και επιτρέπουν στις τράπεζες να προχωρούν σε αυξήσεις των επιτοκίων και στην επιβολή εξόδων αναδιαρθρώσεων.
• Εκεί όπου ο δανειζόμενος συνεργάζεται με πάνω από μία τράπεζα, αυτή η οδηγία δίδει τη δυνατότητα στη μία τράπεζα να βάζει βέτο στην αναδιάρθρωση δανείου του δανειζόμενου με μια άλλη τράπεζα.
Ως συνεπακόλουθο, έχουν κυριολεκτικά παγώσει οι προσπάθειες αναδιάρθρωσης δανειζομένων, που συναλλάσσονται με πάνω από μία τράπεζα.
• Σημειώνεται πως τα χρονοδιαγράμματα της οδηγίας για τις διαδικασίες αναδιάρθρωσης ενός δανείου ξεπερνούν κατά πολύ το χρονοδιάγραμμα για τον καθορισμό ενός δανείου ως μη εξυπηρετούμενο (60 μέρες). Ως αποτέλεσμα, οι δανειζόμενοι που επιδιώκουν να αναδιαρθρώσουν τα δάνεια τους, ανακαλύπτουν πως αυτά τα δάνεια έχουν μετατραπεί στην πορεία σε «μη εξυπηρετούμενα».
• Η ίδια οδηγία, προνοεί πως αν η τράπεζα επιδιώξει να μειώσει τον τόκο του δανείου ή να χαρίσει μέρος του χρέους μέσα στα πλαίσια της αναδιάρθρωσης, τότε το δάνειο αυτόματα πρέπει να χαρακτηρισθεί ως «μη εξυπηρετούμενο».
Η Τρίτη οδηγία
Η Τρίτη οδηγία «Περί Διαδικασίας Έναρξης Τραπεζικής Διευκόλυνσης (Loan Origination Process)» προνοεί την παρουσίαση ενός τεράστιου όγκου δικαιολογητικών, εγγράφων και άλλων πληροφοριακών στοιχείων από πλευράς του δανειζόμενου (π.χ. να παρουσιάσει κατάσταση ρευστότητας για τα επόμενα τρία χρόνια) που στην ουσία καθιστούν ανέφικτο το στόχο αναδιάρθρωσης για τις πλείστες μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Ακόμη και αν ο δανειζόμενος απλά καθυστερήσει να παρουσιάσει αυτά τα στοιχεία, τότε το δάνειο του αυτόματα χαρακτηρίζεται ως «μη εξυπηρετούμενο».
Η τέταρτη οδηγία
Η τέταρτη οδηγία, η «περί Πρακτικών για τον Υπολογισμό Επισφαλειών και Παραδοχών (Draft Directive on impairment and Provisions Practices)» αφορά τον τρόπο υπολογισμού των επισφαλειών. Αυτή η οδηγία προνοεί συγκεκριμένα μοντέλα και παραδοχές όπως, π.χ. η μελλοντική μεταβολή στις αξίες των ακινήτων, η περίοδος που απαιτείται για την εκποίηση, καθώς και παραδοχές που αφορούν την κυπριακή οικονομία, που είναι ιδιαίτερα αυστηρές και αυξάνουν κατακόρυφα τις κεφαλαιακές ανάγκες των τραπεζών.
Όπως φαίνεται και από τα πιο πάνω παραδείγματα, οι οδηγίες της Κεντρικής Τράπεζας λειτουργούν ως αντικίνητρο στην αναδιάρθρωση των δανείων και επιτρέπουν στις τράπεζες να συμπεριφέρονται ετσιθελικά, αυταρχικά και καταπιεστικά προς τους δανειζόμενους.
Το Δημοκρατικό Κόμμα ξεκαθαρίζει πως το «Πλαίσιο Φερεγγυότητας» που προτίθεται να παρουσιάσει η Κυβέρνηση δεν πρέπει να περιλαμβάνει τις ίδιες οδηγίες, χωρίς οποιεσδήποτε αλλαγές και ασφαλιστικές δικλίδες που θα προστατεύουν τους δανειζόμενους, καθώς αυτές οι οδηγίες για καταστρατηγήσουν τους σκοπούς και τις επιδιώξεις του «πλαισίου φερεγγυότητας».
Επιπρόσθετοι προβληματισμοί για επί μέρους άρθρα του Νομοσχεδίου:
1. Πρέπει να ξεκαθαρίσει ότι το νομοσχέδιο αφορά μόνο υποθήκες και όχι ΜΕΜΟ γιατί η ερμηνεία της «υποθήκης» στο βασικό Νόμο δεν είναι ξεκάθαρη.
2. Σημειώνεται πως η τράπεζα δεν θα χρειάζεται να προσφύγει στο Δικαστήριο για να ξεκινήσει τη διαδικασία εκποίησης απλά χρειάζεται να απαιτήσει το χρέος και να επικαλεστεί τη συμφωνία της υποθήκης.
Το βάρος για τη δικαστική αμφισβήτηση του χρέους μεταφέρεται με αυτό τον τρόπο στους ώμους του δανειζόμενου.
3. Άρθρο 44Γ(1)
Αν ο εγγυητής έχει εγγυηθεί άλλο δάνειο του πρωτοφειλέτη αλλά όχι την υποθήκη θα ειδοποιείται;
Αν ένα πρόσωπο απλά διαμένει στο σπίτι αλλά δεν είναι εγγυητής (π.χ. η σύζυγος του πρωτοφειλέτη) αυτή θα ειδοποιείται;
4. Άρθρο 44Γ(3)
Η έφεση αφορά μόνο,
(α) τον τύπο της ειδοποίησης
(β) και το αν εκκρεμεί αγωγή
Αν δεν εκκρεμεί αγωγή (αν π.χ. η τράπεζα δεν έχει καταχωρίσει αγωγή) και η ειδοποίηση έχει επιδοθεί νομότυπα τότε δεν υπάρχει δυνατότητα έφεσης.
π.χ. ο οφειλέτης δεν μπορεί να αμφισβητήσει το χρέος (παράνομες χρεώσεις, ανατοκισμούς κ.α.).
5. Άρθρο 44Ζ
Ο δημοπράτης θα επιλέγεται από την τράπεζα και άρα θα έχει σχέση εξάρτησης με την τράπεζα. Θα έχει κίνητρο να «επιλύει» οποιοδήποτε πρόβλημα στη διαδικασία υπέρ της τράπεζα για να τον επιλέξει ξανά στο μέλλον.
6. Άρθρο 44Η(1) και (3)
Η δεύτερη διαδικασία θα μπορεί να γίνει είτε με πλειστηριασμό είτε με απευθείας πώληση (ανάθεση) με υποβολή προσφορών. Δεν γνωρίζουμε πως θα επιζητούνται και πως θα υποβάλλονται οι προσφορές.
7. Άρθρο 44Θ
Το γίνεται αν δεν δώσει τη συγκατάθεση του ο προηγούμενος ενυπόθηκος
Δανειστής;
Ο οφειλέτης θα καταστεί έρμαιο τω τραπεζών οι οποίες θα μπορούν να εκβιάζουν για την εξόφληση και άλλου άσχετου χρέους υπό τον κίνδυνο της πτώχευσης του δανειζόμενου.
8. Άρθρο 44Ι και 44Β
Πως ακριβώς θα ανακτά την κατοχή χωρίς δικαστικό διάταγμα ο νέος αγοραστής, από τη στιγμή που μέσα στο σπίτι θα παραμένει ο προηγούμενος ιδιοκτήτης/κάτοχος/οφειλέτης;
Ποιος θα βγάζει έξω τους προηγούμενους ιδιοκτήτες;
Εάν παραμείνουν μέσα στα υποθηκευμένα ακίνητα οι προηγούμενοι ιδιοκτήτες/δανειζόμενοι θα είναι ένοχοι του ποινικού αδικήματος της παράνομης επέμβασης.
Με το προτεινόμενο νομοσχέδιο μερικές χιλιάδες συμπολίτες μας, χωρίς δικαστικές διαδικασίες, θα μετατραπούν σε κατηγορούμενους σε ποινικές υποθέσεις.
9. Άρθρο 44 ΙΑ
Σε ποια τιμή θα δικαιούται να αγοράσει το ακίνητο ο δανειστής;
Γιατί δεν δικαιούται να το αγοράσει στην ίδια τιμή ο οφειλέτης;
10. Άρθρο 44ΙΓ
Πως θα γνωρίζει ένας ενδιαφερόμενος (π.χ. εγγυητής) ότι διεξάγεται πλειστηριασμός;
Πως θα μπορεί να αμφισβητήσει τη διαδικασία ή και την τιμή αν έχει ήδη πωληθεί ή και μεταβιβαστεί το ακίνητο;
11. Άρθρο 6 του τροποποιητικού νόμου
Τι γίνεται αν η υποθήκη δεν αφορά μόνο την κύρια κατοικία αλλά και άλλα ακίνητα; (π.χ. αφορά οικόπεδο που δεν έχει ακόμη διαχωριστεί)
Εισηγήσεις ΔΗΚΟ για τη διαμόρφωση ενός σωστού πλαισίου αντιμετώπισης της τραπεζικής κρίσης:
Επαναλαμβάνεται πως το νομοσχέδιο ως έχει δεν θα λύσει το πρόβλημα των μη-εξυπηρετούμενων δανείων.
Θα λύσει ενδεχομένως τα προβλήματα των τραπεζών καθώς θα περιορίσει τις ζημιές τους και θα επιφέρει κερδοφορία στους νέους μετόχους τους.
Το Δημοκρατικό Κόμμα επιμένει πως πρέπει να διαμορφωθεί ένα σωστό συνολικό πλαίσιο για την αντιμετώπισης της τραπεζικής κρίσης.
1. Να αλλάξουν οι οδηγίες για τα ΜΕΔ της ΚΤ.
2. Η Κυβέρνηση να δεσμευτεί για τον επαναπατρισμό των χρημάτων που χάθηκαν από το Κυπριακό τραπεζικό σύστημα με το κούρεμα των καταθέσεων.
3. Για να στοιχειοθετούν τα επιχειρήματα για τον επαναπατρισμό των κεφαλαίων πρέπει να ξεκινήσουν ανεξάρτητες πειθαρχικές έρευνες,
(α) για την παραχώρηση του ανεξασφάλιστου ELA,
(β) για τις παραδοχές PIMCO και
(γ) για το ξεπούλημα των Κυπριακών τραπεζικών παραρτημάτων στην Ελλάδα.
4. Να παρουσιαστεί και να ψηφιστεί άμεσα το νομοσχέδιο εκσυγχρονισμού του πλαισίου αφερεγγυότητας/πτωχεύσεων.
5. Να θεσμοθετηθεί, να εποπτεύεται και να εφαρμόζεται στην πράξη ο Κώδικας Δεοντολογίας των Τραπεζών.
6. Ο Νόμος να ισχύει μόνο για νέα δάνεια και για αναδιαρθρωμένα δάνεια (που θα αναδιαρθρώνονται μετά από συμφωνία με τον δανειζόμενο). Με αυτό τον τρόπο θα γνωρίζει ο δανειζόμενος τα νέα δεδομένα και τους κινδύνους που αντιμετωπίζει.
Επίσης με αυτόν τον τρόπο θα δοθεί κίνητρο στις Τράπεζες για να προβαίνουν σε αναδιαρθρώσεις των μη εξυπηρετούμενων δανείων, κάτι που δεν πράττουν σήμερα.
Θα δύναται με τη συμφωνία αναδιάρθρωσης να συμφωνείται πως σε περίπτωση εκποίησης θα απαλλάσσονται οι εγγυητές ή και ότι θα εξοφλείται όλο το χρέος σε περίπτωση εκποίησης της υποθήκης. Με αυτόν τον τρόπο θα δοθεί κίνητρο για τον δανειζόμενο για να συμφωνεί στην αναδιάρθρωση του δανείου του.
Με εκτίμηση,
Νικόλας Παπαδόπουλος
Πρόεδρος Δημοκρατικού Κόμματος