Οδηγούμαστε σε ένα φαύλο κύκλο οικονομικής εξάρτησης του κράτους μας από την Τρόικα και κοινωνικής εξαθλίωσης.
Το Μνημόνιο και η συμφωνία του Eurogroup, οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε οργανωμένη οικονομική καταστροφή της Κύπρου και σε κοινωνική εξαθλίωση. Αποτελούν βάση για εκχώρηση της Κρατικής μας κυριαρχίας. Η διακυβέρνηση της χώρας έχει ήδη περάσει στα χέρια των υπαλλήλων της Τρόικας και η Κυβέρνηση παρουσιάζει μια υποτακτική συμπεριφορά απέναντι στην Τρόικα. Οι υπάλληλοι του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, υπάλληλοι χαμηλά στις κλίμακες, παρευρίσκονται και συνεδριάζουν με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, με Υπουργούς, παρουσιάζονται σε επιτροπές της Βουλής, σε συνεδρίες με τον Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας, και επιβάλλουν τις απόψεις τους.
Η Κυβέρνηση πανηγυρίζει γιατί μας έδωσαν ένα χρόνο παράταση για τη δημοσιονομική προσαρμογή ενώ ταυτόχρονα ανέχεται τον εξευτελισμό του Κράτους μας και αποδέχεται να εκχωρήσει Κρατική Κυριαρχία σε τρίτους.
Αμφιβάλλω και αμφισβητώ κατά πόσο οι αποφάσεις της Κυβέρνησης αλλά και της Βουλής και της Κεντρικής Τράπεζας, οι οποίες λήφθηκαν στην παρουσία υπαλλήλων της Τρόικας, νομιμοποιούνται. Πιστεύω στερούνται νομιμότητας. Κανένας νόμος αλλά και το ίδιο το Σύνταγμα δεν εκχωρεί τέτοια εξουσία σε οποιαδήποτε Τρίτη αρχή πέραν από τις νόμιμες εκλελεγμένες αρχές του Κράτους.
Στην πραγματικότητα, η Τρόικα δεν προσφέρει καμιά βοήθεια, έστω και αν έχουν παρουσιάσει την απόφαση του Eurogroup, ως απόφαση διάσωσης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Καμιά πραγματική βοήθεια δεν προσφέρεται στην Κυπριακή Δημοκρατία, παρά μόνο ένα δάνειο μέσα από όρους που καθιστούν την Κυπριακή Δημοκρατία, την Κυπριακή Οικονομία και κοινωνία, πειραματόζωο της Τρόικας. Η Τρόικα μας επιβάλλει το δικό της κοινωνικό και οικονομικό μοντέλο. Ένα μοντέλο άκρατου φιλελευθερισμού. Από την αρχή των διαπραγματεύσεων, το περασμένο καλοκαίρι, επεδίωκε να επιβάλλει της ιδιωτικοποιήσεις των Ημικρατικών μας Οργανισμών. Στην αρχή το συνέδεε με τη βιωσιμότητα του χρέους. Τώρα το συνδέει με το ζήτημα του ανταγωνισμού. Με μαθηματική ακρίβεια, μπορούμε να προβλέψουμε ότι η αποδοχή της αρχής των ιδιωτικοποιήσεων, υπό των όρων της Τρόικας, θα οδηγήσει τους Ημικρατικούς μας Οργανισμούς στα χέρια των Γερμανικών κολοσσών. Θα επαναληφθεί αυτό το οποίο συνέβη στην Ελλάδα, δηλαδή σε ξεπούλημα των Ημικρατικών Οργανισμών, σε εξευτελιστικές τιμές. Η Υγεία, η Παιδεία τα επιδόματα, συντάξεις, μισθοί, περνούν από το ένα κούρεμα στο άλλο. Θα βιώσουμε μια λαίλαπα περικοπών καινέων φορολογιών αν υιοθετηθεί και υπογραφεί αυτό το Μνημόνιο. Οι δημοσιονομικοί στόχοι που καθορίζονται στο Μνημόνιο, είναι κατά την άποψη μου ανέφικτοι.Μπαίνουμε σε μια πρωτοφανή ύφεση για τα κυπριακά δεδομένα, την οποία η Κυβέρνηση εκτιμά γύρω στο 9%, ενώ διεθνείς οικονομολόγοι εκτιμούν ότι θα ξεπεράσει το 20%. Αυτή η μεγάλη ύφεση θα οδηγήσει σε μείωση των εσόδων του Κράτους, δεν θα επιτρέψει στο Κράτος να ανταποκριθεί στις δανειακές του υποχρεώσεις, θα μας οδηγήσει σε νέο δάνειο, σε ένα νέο Μνημόνιο και σε νέα μέτρα. Μπαίνουμε ουσιαστικά σε ένα φαύλο κύκλο οικονομικής εξάρτησης του κράτους μας από την Τρόικα και κοινωνικής εξαθλίωσης.
Τα εγχώρια παπαγαλάκια της Τρόικας αιτιολογούν ως φυσιολογική την αποικιοκρατική συμπεριφορά των υπαλλήλων της Τρόικας. Ούτε λίγο ούτε πολύ μας λένε ότι οι δανειστές πάντα επιβάλλουν τους όρους τους και δικαιολογούν με αυτό τον τρόπο αυτή τη λαίλαπα μέτρων λιτότητας και νέων φορολογιών. Η πραγματικότητα όμως δεν είναι αυτή. Οι δανειστές συνήθως ενδιαφέρονται να πάρουν πίσω τα λεφτά τους με ένα κέρδος. Αυτό που συμβαίνει στην Κύπρο είναι λεηλασία του εθνικού μας πλούτου. Το ΔΝΤ, για να μας δανείσει 1.5 δις ευρώ μας επιβάλει δεκάδες απεχθείς όρους. Η Ρωσία μας δάνεισε 2.5 δις ευρώ και δεν μας επέβαλε κανένα όρο. Στον τομέα της ενέργειας διαπιστώνουμε ότι διατηρείται ασάφεια στο ρόλο της Τρόικας αναφορικά με τη λήψη αποφάσεων στον τρόπο διαχείρισης του Φυσικού Αερίου αλλά και των εσόδων μας από το Φυσικό Αέριο. Ο όρος ‘review’ παραμένει και είναι αυτός ό όρος που προκάλεσε ή που ερμηνεύτηκε από την Τρόικα ότι της δίνει τον τελικό λόγο στη διαχείριση του Φ.Α. όταν η προηγούμενη Κυβέρνηση κατέθεσε το νομοσχέδιο για τη σύσταση ταμείου διαχείρισης των εσόδων από τους υδρογονάνθρακες. Η ασάφεια λοιπόν παραμένει, και η ασάφεια όπως πάντοτε θα ερμηνεύεται σε βάρος του αδύνατου. Και το αδύνατο μέρος σε αυτή την περίπτωση θα είναι η Κυπριακή Δημοκρατία. Διαπιστώνουμε ότι εισάγουν την αναγκαιότητα διεξαγωγής μελετών γύρω από τη διαχείριση, την υποδομή και τα έσοδα από το Φ.Α. Το χειρότερο είναι ότι μέσα στους όρους της μελέτης που πρέπει να γίνει, η Κυβέρνηση μας αποδέχτηκε όπως εξετασθούν αβεβαιότητες αλλά και ρίσκα για την εξόρυξη του Φ.Α. η ίδια η κυβέρνηση αποδέχεται και αμφισβητεί την προοπτική αξιοποίησης του Φ.Α. Αρνητική είναι επίσης η αναφορά για τη διαχείριση των εσόδων από το Φ.Α., γίνεται άμεση διασύνδεση για την αποπληρωμή των δανείων από την Τρόικα, ουσιαστικά με την αναφορά για τη μείωση του χρέους. Η αναφορά γίνεται με ένα γενικό τρόπο χωρίς να καθορίζονται ποσοστά, πράγμα το οποίο μας οδηγεί στην εύλογη διαπίστωση και πρόβλεψη, ότι έχοντας τον καθοριστικό ρόλο η Τρόικα, αυτή θα καθορίσει το πώς και πόσα θα είναι τα κεφάλαια που θα καταλήγουν στα δικά της ταμεία από το Φ.Α. Διαπιστώνουμε επίσης ότι η αποπληρωμή του χρέους από τα έσοδα του Φ.Α. προηγείται ως στόχος, από τις επενδύσεις για ανάπτυξη ώστε να επωφεληθεί στο σύνολο της η κοινωνία αλλά και οι μελλοντικές γενιές της Κύπρου. Η μελέτη την οποία έχει συμφωνήσει η κυβέρνηση μέσα από το Μνημόνιο για τους υδρογονάνθρακες, θα πρέπει να γίνει από διεθνή οίκο. Με τις αναφορές, όπως είπα πριν για την μελέτη του ρίσκου αλλά και της αβεβαιότητας από την εξόρυξη του Φυσικού μας Αερίου, μας γεννιούνται τα ερωτηματικά για το ποιος θα επιλέξει το διεθνή οίκο που θα κάνει αυτή τη μελέτη, αλλά και για τα πορίσματα αυτής της μελέτης. Η εμπειρία της μελέτης που έγινε από την PIMCO, θα έπρεπε να μας έχει διδάξει πολλά. Πολύ σοβαρό είναι το γεγονός πως μέσα στο μνημόνιο, δεν υπάρχει καμία ρήτρα που να επιτρέπει στην Κυπριακή Δημοκρατία, όταν αποφασίσει και μπορεί να αποπληρώσει το χρέος, να μπορεί να αποδεσμευτεί από τους όρους του μνημονίου. Η περίπτωση της Ελλάδας, θα έπρεπε να μας είχε καθοδηγήσει σε αυτό το ζήτημα. Η Ελλάδα έχει δεσμευτεί με το μνημόνιο για τα επόμενα 30 χρόνια και δεν έχει την ευχέρεια να αποδεσμευτεί από το μνημόνιο αυτό ακόμα και αν αποπληρώσει το χρέος της.
Για αυτούς τους λόγους, και επειδή το θέμα του μνημονίου είναι θέμα ύψιστης εθνικής σημασίας που θα καθορίσει το παρόν αλλά και το μέλλον της κοινωνίας μας, θεωρώ ότι ούτε το Υπουργικό Συμβούλιο, ούτε η Βουλή είναι τα αρμόδια σώματα για να αποφασίσουν. Αρμόδιο σώμα είναι ο κυρίαρχος λαός, για αυτό επιβάλλεται η διεξαγωγή δημοψηφίσματος. Καλώ τη Βουλή να ψηφίσει άμεσα σχετικό νόμο, που να επιβάλει τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την αποδοχή ή όχι του μνημονίου και των όρων του.