Ανακοίνωση του ΑΚΕΛ για τα 41 χρόνια από το θάνατο του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ’
Συμπληρώνονται 41 χρόνια από τις 3 Αυγούστου 1977, όταν έπαψε να κτυπά η καρδιά του Πρώτου Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Αρχιεπισκόπου Μακάριου Γ’. Έχασε την τελευταία μάχη της ζωής του σε μια πολύ δύσκολη καμπή στην ιστορία της πατρίδας μας. Ο θάνατος του άφησε μεγάλο κενό στην πολιτική ζωή της Κύπρου, η οποία έδινε δύσκολο αγώνα για επιβίωση, επούλωση των πληγών που προκάλεσε το δίδυμο έγκλημα του προδοτικού πραξικοπήματος της Αθηναϊκής Χούντας και της ΕΟΚΑ Β’ και της βάρβαρης τουρκικής εισβολής.
Έπαψε να κτυπά η καρδιά του Μακαρίου, ο οποίος αγωνίσθηκε για τα δίκαια του Κυπριακού λαού μέσα σε δύσκολες, αντίξοες τοπικές και διεθνείς συνθήκες. Αγωνίσθηκε για μια Κύπρο μακριά από στρατιωτικούς συνασπισμούς, γέφυρα ειρήνης και συνεργασίας και όχι ένα αβύθιστο αεροπλανοφόρο του ΝΑΤΟ ενάντια στους γειτονικούς λαούς. Γι’ αυτό το όραμά του πολεμήθηκε, κατασυκοφαντήθηκε, λοιδορήθηκε όσο λίγοι πολιτικοί ηγέτες, από τους πολιτικούς του αντιπάλους. Το ΝΑΤΟ και η ΣΙΑ για χρόνια οργάνωναν συνομωσίες, σχέδια και απόπειρες δολοφονίας και ανατροπής του Μακαρίου, γιατί έμπαινε εμπόδιο στα υποχθόνια, αντικυπριακά, διχοτομικά σχέδια τους. Στην υλοποίηση αυτών των σχεδίων βρήκαν ένθερμους αργυρώνητους προδότες και στην Κύπρο και στην Ελλάδα, οι οποίοι στο όνομα μιας ακατάσχετης αρρωστημένης εθνικοφροσύνης και χρησιμοποιώντας ένα άκρατο εθνικισμό πρόδωσαν την Κύπρο και άνοιξαν την Κερκόπορτα για την άλωση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Οι ιστορικοί ηγέτες δεν γεννιούνται αλλά διαμορφώνονται στην πορεία του χρόνου. Ο Μακάριος, όντας επικεφαλής των αγώνων του λαού μας για ελευθερία, δημοκρατία, για υπεράσπιση της Κυπριακής Δημοκρατίας, αναδείχθηκε σε ιστορικό ηγέτη γιατί σε δύσκολες εποχές πήρε δύσκολες αποφάσεις με στόχο τη διαφύλαξη και προώθηση των καλώς νοούμενων συμφερόντων του Κυπριακού λαού. Ο λαός τον στήριξε σ’ αυτές τις δύσκολες αποφάσεις και συμπορεύτηκε μαζί του για την υλοποίησή τους και για τη δικαίωση της Κύπρου. Δυστυχώς, η δικαίωση της Κύπρου δεν έχει επιτευχθεί. Οι πληγές της τραγωδίας του 1974 είναι ακόμα ανοικτές και δεν πρόκειται να κλείσουν ενόσω η Τουρκία παράνομα κατέχει μεγάλο μέρος του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας και παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ελευθερίες του λαού μας.
Ο Μακάριος δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει την προσπάθειά του για να δικαιωθεί ο λαός μας. Έφυγε νωρίς. Οι παρακαταθήκες του, όμως, για τους στόχους του αγώνα μας είναι ζωντανές και μας καθοδηγούν. Βασική παρακαταθήκη του Μακαρίου είναι η απελευθέρωση και η επανένωση του τόπου και του λαού στη βάση της διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας, την οποία ο ιστορικός ηγέτης συμφώνησε και υπέγραψε το 1977.
Πιστοί και συνεπείς σ’ αυτό τον ιστορικό συμβιβασμό που συνήψε ο Μακάριος μπορούμε να πετύχουμε τη δικαίωση που οραματίστηκε. Στη βάση αυτού του ιστορικού συμβιβασμού μπορούμε να τερματίσουμε την τουρκική κατοχή, να απομακρύνουμε τα κατοχικά στρατεύματα, να αποκαταστήσουμε τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες του λαού μας, να καταστήσουμε τους Ελληνοκύπριους, Τουρκοκύπριους, Μαρωνίτες, Αρμένιους και Λατίνους πραγματικούς αφέντες στον τόπο μας, χωρίς κηδεμόνες και εγγυητές, σε μια ελεύθερη, ειρηνική, δημοκρατική, ευημερούσα πατρίδα.
Αυτό οραματίστηκε ο Μακάριος. Αυτό είναι και το δικό μας όραμα!