“Δόξα σοι ο Θεός… Εγκλωβισμένοι εσείς είσαστε κόρη μου”
Αυτή ήταν η αποστομωτική απάντηση μίας εγλωβισμένης γριούλας στη κάμερα του ΡΙΚ.
Μία φράση η οποία θα πρέπει να μας προβληματίσει. Μία φράση που έχει μείνει αποτυπωμένη στο μυαλό μου….
Οι εγκλωβισμένοι μας, με δύναμη ψυχής ζουν και αγωνίζονται για τη πατρώα γη, στέλνοντας το μήνυμα ότι παρά τις όποιες δυσκολίες θα κρατηθούν με νύχια και με δόντια στην γη που τους γέννησε.
Χθες συνεργείο του ΡΙΚ, κατέγραψε τις μαρτυρίες των λιγοστών εγκλωβισμένων μας στη Καρπασία.
Τραγικές μαρτυρίες μπορώ να πω. Μαρτυρίες, κατάθεση ψυχής… Παράπονα…
Μίλησαν για την μη αποστολή τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης, μέσω των Ηνωμένων Εθνών, εξαιτίας της απόφασης που έλαβε το κατοχικό καθεστώς για επιβολή λεγόμενων δασμών.
Τραγικό να ακούς αυτούς τους ανθρώπους να μιλούν για τη χειρότερη ποιότητα τροφίμων τα οποία τους αποστέλλαμε. Ειλικρινά ντράπηκα ακούγοντας το.
Μίλησαν με τα καλύτερα λόγια για τους έποικους από τη Τουρκία οι οποίοι τους φέρνουν στα σπίτια τους τρόφιμα…. Ότι ζουν σαν αδέλφια …
Ακούγοντας δε την νεότερη γενιά εγκλωβισμένων αντιλαμβάνεσαι πόσο άλλαξε η κατάσταση.
Η Κυβέρνηση πρέπει να δώσει άμεσα μία λύση στα προβλήματα των εγκλωβισμένων. Είναι αδιανόητο να στέλουμε χειρίστης ποιότητας τρόφιμα σε αυτούς τους ανθρώπους που θυσιάστηκαν για να φυλάνε τις “θερμοπύλες” της σκλαβωμενης πατρίδας μας..
Μαρία Μαυροβελή